In de game zit een flinterdun verhaal. Het verhaal begint met het plaatje dat Buster lekker een blaadje ligt te lezen, opeens verschijnt er een bokshandschoen uit het blaadje. Buster raakt hierdoor bewusteloos. Achter een boom staat Montana Max te lachen en die pakt een raar soort pistool. Hiermee schiet hij op Buster, waardoor al Buster zijn vrienden in zijn dromen belanden. Hierna wordt ons konijn weer wakker, hij voelt zich heel vreemd, maar hij heeft niet lang de tijd om na te denken, want bijna gelijk gaat zijn mobieltje. Hij neemt op en hoort dat zijn vrienden in zijn droomwereld zitten en dat Montana Max hierachter zit. Buster realiseert zich dat hij niet alleen zijn vrienden moet redden, maar dat hij ook Montana Max moet verslaan. Stoer als hij is, gaat hij op pad om al zijn vriendjes en vriendinnetjes te redden.
Het eerste wat er opvalt aan de game als je hem opstart, is dat de game een Beat em Up probeert te zijn. Dit wil zeggen dat je hordes vijanden achter elkaar af moet maken in een level. Waar dit in goede Beat em Up spellen leuk blijft voor een lange tijd, door de toffe aanvallen en de verschillende vijanden is dit in dit spel echt niet het geval. De enige aanvallen die je kan doen, is slaan en je maatje oproepen die je in het begin van het spel kiest om je te vergezellen. Je zult dus met een enkele aanval hele hordes vijanden uit moeten schakelen, er zijn trouwens ook maar vijf verschillende. Je hoeft voor de rest ook geen puzzels op te lossen. Zo kun je natuurlijk wel begrijpen, dat de hele tijd op A drukken na een tijdje (lees: tien minuten) saai wordt. Naast het geringe aantal aanvallen bestaat er ook nog niet eens de mogelijk om te blokken, dus je zult aanvallen moeten ontwijken door een beetje te springen. Als je dan toch nog zin hebt om verder te spelen na tien minuten kom je erachter dat de game niet eens een echte save functie heeft, maar eentje met passwords in de vorm van hoofden van de Tiny Toons. Dit is heel vervelend omdat je zo telkens de passwords ergens op moet gaan schrijven. En het is gewoon ouderwets, want bijna elke game op de Game Boy Advance kent een ingame save functie.
Naast de slechte gameplay en de belabberde savefunctie, heeft de game wel aardige graphics, de personages zien er goed uit en lijken wel goed op de personages in de tekenfilms, ook de vijanden zien er aardig uit. De levels zijn dan wel weer vreselijk saai, omdat het lijkt alsof je telkens door hetzelfde level heen loopt. Alleen de achtergronden zijn anders en je hebt in plaats van gras, grond onder je voeten. Het geluid in de game is ook niet echt vreselijk slecht, het gaat niet echt vervelen maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het doet je wel een beetje denken aan de tekenfilm, maar die vond ik ook niet zo vreselijk boeiend. De controls zijn simpel gehouden, dit was dan ook niet echt moeilijk, omdat je toch weinig bewegingen tot je beschikking hebt. Je springt met A, je slaat B en met R kun je je maatje oproepen, om een paar seconden te helpen.
Al deze punten bij elkaar opgeteld maken deze game voor mij heel slecht en ik raad iedereen dan ook aan om deze game niet te kopen, ook al zie je de game voor een paar euro liggen in een winkel. Misschien is de game nog wel een klein beetje wat voor je als je echt een vreselijke grote fan bent van Beat em Up spellen en zelfs de slechte spellen in dit genre nog goed te pruimen vindt, maar de andere mensen kunnen deze game beter laten liggen.
Oordeel Tiny Toons: Buster`s Bad Dream (GBA)
- Graphics
75 - Gameplay
30 - Originality
- Sound
65 - Replay 20
- Eindcijfer 32